Na blisko czterohektarowej powierzchni zrewitalizowanego parku znajduje się Ogród Zmyslów z elementami małej architektury takimi jak: mur strukturalny, kolorowe fontanny, organiczne latarnie, siedziska wstęgowe – chillout space, ściana wodna, muzyczne gniazda, zapachowe siedziska. Cały teren podzielony jest na pięć stref, odpowiadających zmysłom: wzroku, węchu, słuchu, dotyku i orientacji.
Dzięki zastosowaniu innowacyjnych rozwiązań pokazana została wielowymiarowość wykorzystania ludzkich zmysłów. W parku zachowano układ przetrzenny alei parkowych, a podświetlana roślinność oraz nagłośnienie daje przestrzeni publicznej wysoką jakość rekreacyjną. Zaaranżowany tak, aby przebywanie w nim pozwalało na odprężenie, jednocześnie pobudzało zmysły i stanowiło formę terapii.
BUDOWĘ PÓŹNORENESANSOWEGO PAŁACU W PODDĘBICACH około 1610 roku rozpoczął Zygmunt Grudziński, wojewoda rawski. Kolejne przebudowy prowadzono w latach 30.-40. XVII wieku, kiedy rozbudowano loggię arkadową i wzniesiono kaplicę, w wiekach XVIII i XIX (w 1873 roku Napoleon Zakrzewski rozbudował pałac w formach neostylowych).
Pałac otacza park krajobrazowy z XIX wieku; na terenie parku stoi kościół ewangelicko-augsburski z pierwszej połowy tegoż stulecia.
Przeprowadzone w pałacu prace budowlane, konserwatorskie i adaptacyjne z lat 2014-2015 poprzedzono badaniami konserwatorsko-architektonicznymi i archeologicznymi. Dokonano kompleksowej rewaloryzacji pałacowego otoczenia.
Prace konserwatorsko-renowacyjne objęły elewacje i wnętrza pałacu wraz z kaplicą. We wnętrzach zakonserwowano, częściowo zrekonstruowano i wyeksponowano polichromie sklepienia i nisz okiennych kaplicy (konserwowane poprzednio w latach 70. XX wieku), XVIII-wieczną dekorację nisz podokiennych, XIX-wieczne polichromie ścian i konch piecowych. Konserwacji poddano sgraffito wewnątrz XVII-wiecznej części pałacu, balustradę i kolumny z piaskowca i polichromowany detal sztukatorski loggii arkadowej. Renowacją objęto mazerowaną stolarkę drzwiową. Pracom renowacyjnym poddano elewacje zewnętrzne pałacu. Sgraffito na zewnętrznej elewacji wschodniej zostało wydobyte spod wtórnego tynku cementowego; fragmenty oryginalne zakonserwowano, rekonstrukcje pozostałej części kompozycji przeprowadzono warstwą malarską. Do wnętrz, w których zachowały się dekoracje malarskie, wprowadzono funkcje reprezentacyjne. Prace budowlano-konserwatorskie objęły także, mury i sklepienia piwnic. W kaplicy i w krypcie zaaranżowano wystawę eksponatów archeologicznych.
Rewitalizacji poddano także park przypałacowy, przeprowadzając prace pielęgnacyjno-porządkowe i nowe nasadzenia zieleni parkowej. Dodatkowo na terenie parku powstał tak zwany ogród zmysłów, zespoł instalacji przeznaczonych przede wszystkim na potrzeby odpoczynku i edukacji osób niepełnosprawnych. Zainstalowano iluminację.
Usytuowany na terenie parku kościół ewangelicki, po przeprowadzeniu kompleksowych prac remontowo-konserwatorskich przy ceglanych elewacjach zewnętrztych oraz przy wyposażeniu wnętrza, pełni — obok utrzymanej funkcji sakralnej — także rolę sali koncertowej i wystawowej oraz pijalni wód.
Zespół pałacowo-parkowy łączy elementy o różnej datacji, wyrazie stylowymi bardzo różnych potrzebach konserwatorskich. Przeprowadzone prace pozwoliły harmonijnie podkreślić ich wartości.
WYRÓŻNIENIE W KONKURSIE MINISTRA KULTURY I DZIEDZICTWA NARODOWEGO ORAZ GENERALNEGO KONSERWATORA ZABYTKÓW "ZABYTEK ZADBANY 2016" W KATEGORII "REWALORYZACJA PRZESTRZENI KULTUROWEJ I KRAJOBRAZU" PRZYZNANO za starannie przeprowadzone prace konserwatorskie i rewitalizacyjne poszczególnych elementów i całości zespołu pałaco-parkowego. Przy wprowadzaniu współczesnych funkcji w sposób harmonijny połączono nowe rozwiązania z zachowaną i wyeksponowaną oryginalną substancją zabytkową.
Przeczytaj także: